Αλήθεια, πόσο εύκολο είναι για κάθε άνθρωπο και ιδιαίτερα για ένα παιδί να αναγνωρίζει,
να εκφράζει και να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του; Φυσικά και δεν είναι εύκολο, όμως
σίγουρα υπάρχουν τρόποι…
Αυτούς ακριβώς τους τρόπους, τα “εργαλεία”, τις παιδαγωγικές και γονεϊκές διαδρομές
πρότεινε ο κ. Νίκος Μάνεσης, Δρ., Ε.ΔΙ.Π., Τμήματος Επιστημών της Εκπαίδευσης &
Κοινωνικής Εργασίας του Πανεπιστημίου Πατρών που επισκέφτηκε το σχολείο μας (65ο
Δημοτικό και 59ο Νηπιαγωγείο), σε γονείς και εκπαιδευτικούς, φωτίζοντας κομβικά σημεία
όπως: εκφράζουμε με γνησιότητα ως ενήλικες τα συναισθήματα μας στα παιδιά
αξιοποιώντας μια παλέτα συναισθημάτων (θυμός, ευχαρίστηση, χαρά, ικανοποίηση,
θαυμασμός, βαρεμάρα, απογοήτευση, ματαίωση…) ή αρκούμαστε στο δίπολο
ευχαριστημένος-δυσαρεστημένος;
Αντιλαμβανόμαστε ως γονείς και εκπαιδευτικοί ότι πίσω από μια “ενοχλητική –
παρεκλίνουσα συμπεριφορά” ενός παιδιού ελλοχεύει η ανάγκη εκτόνωσης ενός δυνατού
συναισθήματος, καλά κρυμμένου, απ’ το ίδιο το παιδί;
Αποφεύγουμε να εκφράσουμε συναισθήματα; Αποφεύγουμε να σηκώσουμε απ’ τα παιδιά
την έκφραση αρνητικών συναισθημάτων λόγω ενοχών;
Πώς πρέπει να “κλείνει” η κάθε μέρα μας με τα παιδιά; Μ΄ έναν “κήπο συναισθημάτων”
που θα συνθέτουμε μαζί τους σ’ έναν πίνακα , σ’ ένα απλό χαρτί του μέτρου στο σπίτι, στο
σχολείο μας…
Κάπως έτσι έκλεισε και η δική μας ενδοσχολική επιμόρφωση μ΄ έναν καμβά
συναισθημάτων, με αφύπνιση της σκέψης και της ψυχής μας, με την ελπίδα του
Σημαντικότερου Άλλου με τον οποίο είναι ωφέλιμο να μοιραζόμαστε τα συναισθήματά μας, ενήλικους και κυρίως τα ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ!!!
Κατερίνα Σαφαρίκα, Δασκάλα Στ’ τάξης
